Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=136&artid=4607215ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ υπάρχει ένας πολύ απλός κανόνας: δεν µπορείς να κυβερνήσεις εναντίον της κοινωνίας – εκτός αν κάνεις δικτατορία αλλά αυτό είναι µια άλλη υπόθεση...
ΤΟΝ ΑΠΛΟ αυτόν κανόνα συνειδητοποιεί η κυβέρνηση (την οποία τα αποτελέσµατα των δηµοτικών εκλογών φαίνεται ότι ανησύχησαν περισσότερο απ’ όσο θέλει να οµολογεί...) και γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός οµιλεί για συνεννοήσεις και συναινέσεις. Καλώς ή κακώς, δεν µπορείς να τα βάλεις µε όλους.
ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ, ΟΜΩΣ, αυτόν τον απλό κανόνα δείχνει να µην αντιλαµβάνεται ο ΣΕΒ. Ο οποίος διάλεξε τη στιγµή να ζητήσει τη δηµιουργία ενός καθεστώτος εργοδοτικής ασυδοσίας στο όνοµα της... επιχειρηµατικότητας! Αφού πήραν το καλοκαίρι µια ουσιαστική χαλάρωση του καθεστώτος των απολύσεων, προσπαθούν τώρα να πετσοκόψουν τις αποδοχές.
Η ΜΙΑ εξήγηση είναι ότι «µωραίνει Κύριος...». Κινδυνεύουν να ξεσηκώσουν εναντίον τους µια ανεξέλεγκτη κοινωνική αντίδραση. Η ΑΛΛΗ εξήγηση είναι ότι έχει δίκιο ο Πρόεδρος της Δηµοκρατίας: οι επιχειρηµατίες έχουν καβούρια στην τσέπη και γι’ αυτό προτιµούν να βάζουν το χέρι στην τσέπη των άλλων.
ΕΓΩ, ΟΜΩΣ, θα θέσω ένα απλό ερώτηµα: υπάρχουν άραγε επιχειρηµατίες στην Ελλάδα;
ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ που ακούω εδώ και µήνες είναι ότι οι επιχειρήσεις αντιµετωπίζουν την κρίση είτε µε απολύσεις είτε µε περικοπές αποδοχών. Αλλά αν η µόνη λύση που έχει να προτείνει η πολυτραγουδισµένη «επιχειρηµατικότητα» στην πρώτη στραβή είναι να απολύσει (τους άλλους) ή να κόψει τις αποδοχές (των άλλων), τότε σιγά τους επιχειρηµατίες: και οι υαλοκαθαριστές το ίδιο θα έκαναν!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, λοιπόν, όταν ο ΣΕΒ κλαψουρίζει για τα δεινά της επιχειρηµατικότητας στη χώρα µας, θα έπρεπε να ξεκινήσει από τον καθρέφτη. Διότι για να υπάρξει επιχειρηµατικότητα, χρειάζονται κατ’ αρχήν επιχειρηµατίες. Ανθρωποι µε ιδέες, αίσθηση του ρίσκου, εφευρετικοί, µε µέτρο κοινωνικής ευθύνης και τεκµήρια οικονοµικής απόδοσης. Ανθρωποι που αισθάνονται την επιχείρηση ως µέρος της κοινωνίας κι όχι ως µέσο για να πάρουν Πόρσε Καγιέν, σπίτι στη Μύκονο και πρώτο τραπέζι στα µπουζούκια.
ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ο ΣΕΒ; Μακάρι αλλά πού τους κρύβει; Διότι από την αρχή της κρίσης το µόνο που ακούω είναι να διώχνουν κόσµο και να κόβουν µισθούς. Και τώρα, έρχονται επιπλέον να δηµιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής έντασης και σύγκρουσης.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ είναι που χρειάζεται σήµερα ο τόπος;
Πιστεύουν άραγε ότι «τώρα που βρήκαµε παπά να θάψουµε πεντέξι»; Ή µήπως ελπίζουν να µετατρέψουν την κρίση σε άλλη µια ευκαιρία αρπαχτής;
ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΙΣΧΥΕΙ το τελευταίο, πολύ φοβούµαι ότι µε ή χωρίς τρόικα θα τα βρουν κοµµάτι δύσκολα. Και τότε να δεις πώς θα κλαίνε τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια...
ΤΟΝ ΑΠΛΟ αυτόν κανόνα συνειδητοποιεί η κυβέρνηση (την οποία τα αποτελέσµατα των δηµοτικών εκλογών φαίνεται ότι ανησύχησαν περισσότερο απ’ όσο θέλει να οµολογεί...) και γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός οµιλεί για συνεννοήσεις και συναινέσεις. Καλώς ή κακώς, δεν µπορείς να τα βάλεις µε όλους.
ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ, ΟΜΩΣ, αυτόν τον απλό κανόνα δείχνει να µην αντιλαµβάνεται ο ΣΕΒ. Ο οποίος διάλεξε τη στιγµή να ζητήσει τη δηµιουργία ενός καθεστώτος εργοδοτικής ασυδοσίας στο όνοµα της... επιχειρηµατικότητας! Αφού πήραν το καλοκαίρι µια ουσιαστική χαλάρωση του καθεστώτος των απολύσεων, προσπαθούν τώρα να πετσοκόψουν τις αποδοχές.
Η ΜΙΑ εξήγηση είναι ότι «µωραίνει Κύριος...». Κινδυνεύουν να ξεσηκώσουν εναντίον τους µια ανεξέλεγκτη κοινωνική αντίδραση. Η ΑΛΛΗ εξήγηση είναι ότι έχει δίκιο ο Πρόεδρος της Δηµοκρατίας: οι επιχειρηµατίες έχουν καβούρια στην τσέπη και γι’ αυτό προτιµούν να βάζουν το χέρι στην τσέπη των άλλων.
ΕΓΩ, ΟΜΩΣ, θα θέσω ένα απλό ερώτηµα: υπάρχουν άραγε επιχειρηµατίες στην Ελλάδα;
ΔΙΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ που ακούω εδώ και µήνες είναι ότι οι επιχειρήσεις αντιµετωπίζουν την κρίση είτε µε απολύσεις είτε µε περικοπές αποδοχών. Αλλά αν η µόνη λύση που έχει να προτείνει η πολυτραγουδισµένη «επιχειρηµατικότητα» στην πρώτη στραβή είναι να απολύσει (τους άλλους) ή να κόψει τις αποδοχές (των άλλων), τότε σιγά τους επιχειρηµατίες: και οι υαλοκαθαριστές το ίδιο θα έκαναν!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ, λοιπόν, όταν ο ΣΕΒ κλαψουρίζει για τα δεινά της επιχειρηµατικότητας στη χώρα µας, θα έπρεπε να ξεκινήσει από τον καθρέφτη. Διότι για να υπάρξει επιχειρηµατικότητα, χρειάζονται κατ’ αρχήν επιχειρηµατίες. Ανθρωποι µε ιδέες, αίσθηση του ρίσκου, εφευρετικοί, µε µέτρο κοινωνικής ευθύνης και τεκµήρια οικονοµικής απόδοσης. Ανθρωποι που αισθάνονται την επιχείρηση ως µέρος της κοινωνίας κι όχι ως µέσο για να πάρουν Πόρσε Καγιέν, σπίτι στη Μύκονο και πρώτο τραπέζι στα µπουζούκια.
ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ο ΣΕΒ; Μακάρι αλλά πού τους κρύβει; Διότι από την αρχή της κρίσης το µόνο που ακούω είναι να διώχνουν κόσµο και να κόβουν µισθούς. Και τώρα, έρχονται επιπλέον να δηµιουργήσουν συνθήκες κοινωνικής έντασης και σύγκρουσης.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟ είναι που χρειάζεται σήµερα ο τόπος;
Πιστεύουν άραγε ότι «τώρα που βρήκαµε παπά να θάψουµε πεντέξι»; Ή µήπως ελπίζουν να µετατρέψουν την κρίση σε άλλη µια ευκαιρία αρπαχτής;
ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΙΣΧΥΕΙ το τελευταίο, πολύ φοβούµαι ότι µε ή χωρίς τρόικα θα τα βρουν κοµµάτι δύσκολα. Και τότε να δεις πώς θα κλαίνε τα καβουράκια στου γιαλού τα βοτσαλάκια...
Οταν ο ΣΕΒ κλαψουρίζει για τα δεινά της επιχειρηµατικότητας στη χώρα µας, θα έπρεπε να ξεκινήσει από τον καθρέφτη. ∆ιότι για να υπάρξειεπιχειρηµατικότητα, χρειάζονται κατ΄ αρχήν επιχειρηµατίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου