Η πρόκληση του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=344634&dt=22/07/2010
Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010
Στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών η κατάληψη δημόσιας θέσης μέσω νομίμων διαδικασιών (ΑΣΔΥ, ΑΣΕΠ) αλλά και διά της «τεθλασμένης» οδού υπήρξε όραμα και επιδίωξη εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Τόσο για τους ίδιους όσο και για τους κατιόντες ο «διορισμός» ήταν σχεδόν λόγος «ύπαρξης». Παράλληλα η δημοκρατική διαμόρφωση του πολιτεύματος, ιδιαίτερα μετά τη Μεταπολίτευση, «άνοιξε» τα πολιτικά κόμματα, ιδιαίτερα τα κτώμενα κυβερνητικές πλειοψηφίες, σε μύριους όσους επιθυμούσαν την προσωπική τους κατά κύριο λόγο βελτίωση παραγνωρίζοντας και ακυρώνοντας στην πράξη τα περί «ισοπολιτείας» συνταγματικά θέσφατα. Ακόμη και όσοι «πέτυχαν» στους αδιάβλητους διαγωνισμούς και άλλες σχετικές διαδικασίες διαπίστωσαν πως χωρίς τη δήλωση «προσχώρησης» στις κομματικές γραμμές θα ήταν σαν «μύγες μες στο γάλα», παρά τις ενδεχόμενες ποιοτικές διαφοροποιήσεις τους.

Με αυτά και με άλλα, φθάσαμε σήμερα σε έναν διογκωμένο κρατικό μηχανισμό, χωρίς αυτό να σήμαινε και παραγωγή ιδίου ύψους υπηρεσιών. Ιδιαίτερα σε ό,τι σχετίζεται με την «ποιότητα», με όρους που θέτουν οι κανόνες της διοικητικής επιστήμης, τα πράγματα είναι μάλλον εξαιρετικά απογοητευτικά.

Το χειρότερο απ΄ όλα είναι ο εμπαιγμός χιλιάδων νέων- ή λιγότερο νέων- ανθρώπων, όντες αναγκασμένοι να παράγουν αυτοί μόνοι ουσιαστικά το κύριο έργο σε δεκάδες υπηρεσίες μέσω των εγκληματικών μεθόδων τύπου «stage». Σε αντίστοιχη περίπτωση, σε οποιαδήποτε μικροεπιχείρηση της πραγματικής οικονομίας, η ανασφάλιστη και μη κατοχυρωμένη εξηρτημένης μορφής απασχόληση συνεπάγεται τη δίωξη των υπευθύνων. Σε ό,τι σχετίζεται με τις αμοιβές του προσωπικού της δημόσιας διοίκησης (αλλά και των ΟΤΑ και των ΔΕΚΟ και άλλων κρατικών και ημικρατικών υπηρεσιών), οι ευθύνες των εμπλεκομένων μερών είναι σημαντικότατες. Εξωφρενικές αποκλίσεις μεταξύ μονίμων και επί συμβάσει υπαλλήλων, διανομή υπερωριών ανεξάρτητα από τις πραγματικές ανάγκες και την έμπρακτη υπερεργασία, ισοπεδωτική επιδοματική πολιτική, απουσία σύνδεσης αμοιβής- παραγωγικότητας και εξαφάνιση του διευθυντικού «δικαιώματος», συχνά κάτω από την κάλυψη ή τις πλάτες κάποιων «κολλητών» ή κομματικών «κομισάριων» κάθε χρώματος, εγκλώβισαν και ευνούχισαν κάθε αντίληψη και αίσθημα δικαίωσης και προσφοράς στην υπηρεσία ή στον πολίτη.

Κατά συνέπεια, με κυβερνητικές εκάστοτε αποφάσεις και αντίστοιχη ευθύνη, γενεές επί γενεών ελλήνων πολιτών «Α΄ κατηγορίας» διέφθειραν τις αρχικές καλές προθέσεις τους διαπιστώνοντας πως η «λούφα» και ο εναγκαλισμός της εξουσίας υπήρξαν ο κανόνας της καθημερινής τους επαγγελματικής εμπειρίας.

Ενας από τους λόγους που απαιτούν την «εκ βάθρων» αναμόρφωση του μισθολογίου του Δημοσίου δεν μπορεί να είναι άλλος από τη σε βάθος χρόνου βελτίωση της ποσότητας και της ποιότητας του προϊόντος των υπηρεσιών και μάλιστα με λιγότερο προσωπικό.

Ο κ. Δημήτρης Ν. Πατσάκης είναι οικονομολόγος.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=344634&dt=22/07/2010#ixzz0uXEQRGUt