Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Τι προβλέπει η πρόταση νόμου του ΚΚΕ για τις Εργασιακές σχέσεις σε ΔΗΜΟΣΙΟ και ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ

Τι προβλέπει η πρόταση νόμου
  • Για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα:

-- Ενιαία σχέση εργασίας, αυτή της σχέσης δημοσίου δικαίου.

-- Μονιμοποίηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όλων των εργαζομένων που στην πράξη παρέχουν εξαρτημένη εργασία, με τη μετατροπή όλων των συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας (συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου ή αορίστου χρόνου, συμβάσεις έργου κλπ.), σε συμβάσεις εργασίας δημοσίου δικαίου.

-- Επαναδιορισμός, με σύμβαση εργασίας πλέον δημοσίου δικαίου, υπό ορισμένες εύλογες προϋποθέσεις, εκείνων των εργαζομένων που στην πράξη παρείχαν εξαρτημένη εργασία και των οποίων η σχέση εργασίας έληξε.

-- Κατάργηση των προγραμμάτων stage και μονιμοποίηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, του προσωπικού που παρέχει ή παρείχε τις υπηρεσίες του μέσα από τα καταργούμενα προγράμματα.

-- Αναγνώριση ως προϋπηρεσίας, για όλες τις συνέπειες, εργασιακές, ασφαλιστικές, συνταξιοδοτικές, όλου του χρονικού διαστήματος που το πιο πάνω προσωπικό προσέφερε τις υπηρεσίες του και ταυτόχρονη απαγόρευση χειροτέρευσης της θέσης του.

-- Κάλυψη των κενών, αλλά και των νέων θέσεων που απαιτούνται για την ικανοποίηση των αναγκών με το απαραίτητο προσωπικό με σχέση δημοσίου δικαίου.

-- Περιορισμός στο ελάχιστο, σε καθορισμένες περιπτώσεις, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, και μόνο κατ' εξαίρεση, της σχέσης εργασίας ορισμένου χρόνου.

-- Επέκταση της μονιμοποίησης και του επαναδιορισμού και στο προσωπικό των ΔΕΚΟ και άλλων επιχειρήσεων ελεγχόμενων αμέσως ή εμμέσως από το Δημόσιο, ανεξάρτητα εάν είναι εισηγμένες ή όχι στο Χρηματιστήριο, καθώς και στις επιχειρήσεις των ΟΤΑ.

-- Κατάργηση της μερικής απασχόλησης και μετατροπή της σχέσης των μερικώς απασχολουμένων σε σχέση δημοσίου δικαίου πλήρους απασχόλησης.

  • Για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα:

-- Μετατροπή όλων των υφιστάμενων συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε αορίστου, με προοπτική την πλήρη και ουσιαστική κατοχύρωση της σχέσης εργασίας αορίστου χρόνου.

-- Κατάργηση των προγραμμάτων stage και εξασφάλιση της δουλειάς των απασχολουμένων με τα καταργούμενα προγράμματα στους ίδιους εργοδότες, με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου.

-- Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (ειδικές μορφές απασχόλησης, όπως συμφωνίες αμοιβής με το κομμάτι (φασόν), μερική απασχόληση, εκ περιτροπής απασχόληση, τοπικά σύμφωνα απασχόλησης, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ενοικίαση εργαζομένων). Εξασφάλιση της εργασίας των εργαζομένων με τις καταργούμενες ελαστικές σχέσεις στους ίδιους εργοδότες, με σχέσεις εργασίας αορίστου χρόνου.

-- Κατάργηση των Ιδιωτικών Γραφείων Συμβούλων Εργασίας και των Εταιρειών Προσωρινής Απασχόλησης, δηλαδή όλων των δουλεμπορικών γραφείων που εκμεταλλεύονται την αγωνία χιλιάδων, νέων κυρίως, ανθρώπων για δουλειά.

Η νομοθετική παρέμβαση του ΚΚΕ στοχεύει στην άρση της φαλκίδευσης των εργασιακών και κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων που παρατηρείται στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Στα πλαίσια αυτά προτείνει και την κατάργηση του άρθρου 103 παρ. 8 του Συντάγματος που αναφέρεται στην απαγόρευση μονιμοποίησης ή μετατροπής των συμβάσεων των εργαζομένων ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο σε αορίστου χρόνου.

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5557413&publDate=19/3/2010

Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Μονιμοποίησαν στην θέση της γραμματέως του Εργατικού Κέντρου άτομο που εργαζόταν με πρόγραμμα stage μέσα σε αυτό.


ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΧΕΙ TΩΡΑ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ. ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; TA KΟΡΟΪΔΑ;

Φαίνεται ότι στην Πρέβεζα μερικοί παράκουσαν τις εντολές του Πρωθυπουργού “Nα γίνονται όλες οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και με διαφανείς διαδικασίες” και κάνουν προσλήψεις παρακάμπτοντας αυτό, με την δικαιολογία ότι το ΑΣΕΠ αργεί να βγάλει αποτελέσματα.
Συγκεκριμένα οι εργατοπατέρες με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας που αποτελείτε από όλες τις παρατάξεις μονιμοποίησαν στην θέση της γραμματέως του Εργατικού Κέντρου άτομο που εργαζόταν με πρόγραμμα stage μέσα σε αυτό.
Με ποιά κριτήρια κύριε πρόεδρε του Εργατικού Κέντρου επιλέγετε μόνιμο προσωπικό χωρίς να δώσετε την ευκαιρία σε κανέναν άλλο να προσπαθήσει για το δικαίωμα του στην εργασία;
Ζητάμε εξηγήσεις κύριοι συνδικαλιστές δήθεν υπερασπιστές των εργαζομένων και των ανέργων.
Το Εργατικό Κέντρο είναι θεσμός, δεν μπορείτε εσείς να τον απαξιώνεται με αυτόν τον τρόπο. Αν δεν είστε ικανοί να σταθείτε δίπλα στο λαό και σε όποιον σας έχει ανάγκη τότε να παραιτηθείτε κύριοι και όχι να κοροϊδεύεται τον κόσμο !!!
Αν είναι αυτή η θέση σας για τα stage ότι πρέπει να μονιμοποιηθούν να βγείτε να υπερασπιστείτε και τους άλλους εργαζόμενους που δουλεύουν με προγράμματα stage και απολύονται μετά από τόσα χρόνια εργασίας.
Περιμένουμε να πάρετε θέση προτού επανέλθουμε με νέα στοιχεία...

Τι γνώμη έχετε για όλα αυτά KΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΕΡΓΑΣΙΑΣ;

ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ ΤΗΣ ΓΣΕΕ; Τι έχετε τώρα να δηλώσετε;

Σας παραθέτουμε και το άρθρο της εφημερίδας Αδέσμευτος του Ν. Πρέβεζας που αποκάλυψε το θέμα:


ΑΠΟΛΥΟΥΝ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΑ ΤΩΝ STAGE, EΝΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ MONIMOΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ !!!

ΑΠΟΛΥΟΥΝ ΦΤΩΧΟΠΑΙΔΑ ΤΩΝ STAGE, EΝΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ MONIMOΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ !!!

Απολύουν χιλιάδες φτωχά παιδιά που εργάζονταν με καθεστώς Stage γιατί είχαν ανάγκη τα 400 ευρώ, και προκαλούν το λαό μονιμοποιώντας διακομματικά συγγενείς και κολλητούς τους στη Βουλή !!!
Αυτοί οι μετακλητοί υπάλληλοι της Βουλής ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΗΣ, ενώ η Κυβέρνηση εξαγγέλλει μείωση του δημόσιου τομέα, περικοπή δαπανών, αλλά κυρίως κόβει μισθούς, δώρα και επιδόματα σε όλους.
Όλα αυτά την ώρα που από τα πιο επίσημα χείλη μέσα στην Κυβέρνηση ακούμε πως πλέον στο Δημόσιο θα γίνεται (μόνο μέσω ΑΣΕΠ) μια πρόσληψη για κάθε δέκα συνταξιοδοτήσεις !!!
Η μονιμοποίηση πραγματοποιήθηκε για πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος των ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΟΥΡΛΑ, ΕΛΣΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥκαι ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΝΕΡΑΝΤΖΗ από τη Ν.Δ., ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΥ από το ΠΑΣΟΚ, και ΓΙΑΝΝΗ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ από τον ΣΥΡΙΖΑ.


Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Στο 12% θα εκτιναχθεί η ανεργία στο τέλος του Μαρτίου, εκτιμά το υπουργείο Εργασίας, με βάση τις προβλέψεις τις Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.

Την ίδια στιγμή αυξήθηκε η απασχόληση (ελαστικές μορφές εργασίας, η μερική, εκ περιτροπής) από 5,8% τον Οκτώβριο στο 6% με 6,5% σήμερα.
Παρουσιάζοντας την αναλυτική εικόνα των στοιχείων, στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής ο Ανδρέας Λοβέρδοςείπε ότι η ανεργία το Δεκέμβριο του 2009, κατά την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, άγγιξε το 10,2%. Η στατιστική υπηρεσία έπεσε μέσα στις προβλέψεις της - όπως τις είχε δώσει τον Οκτώβριο - για το επόμενο τρίμηνο. «Κι αν σεβαστούμε την πρώτη της επιτυχία ότι θα πάμε μέσα στο 2010 από 10,5% έως 12%, το γεγονός ότι είχαμε το Δεκέμβριο είχαμε 10,2%, σημαίνει ότι πρέπει να σεβαστούμε και την επόμενη πρόβλεψή της ότι ενδεχομένως η ανεργία θα είναι ψηλά:Θα είναι στο 12%», τόνισε. Ο Α. Λοβέρδος ανέφερε ακόμη ότι αυξήθηκε και η απασχόληση από το 5,8% τον Οκτώβριο σε 6% με 6,5% σήμερα.

Ο υπουργός Εργασίας ανήγγειλε ακόμη την κατάθεση του νομοσχεδίου με το οποίο ρυθμίζονται κι όλες οι περιπτώσεις των ευέλικτων μορφών απασχόλησης με εγγυήσεις και εξορθολογίζεται το πλαίσιο. Μετά την επεξεργασία του από την ΟΚΕ - την ερχόμενη Τρίτη - δεν μένει τίποτα πια από την κατάθεση του σχεδίου νόμου προ του Πάσχα, ώστε αμέσως να είναι πρώτη προτεραιότητα για ψήφισή του.

Κατήγγειλε «κάποιους προβοκάτορες, εγκάθετους εχθρούς της χώρας, συστηματίες» που πλευρίζουν δημόσιους υπαλλήλους και τους λένε να παραιτηθούν γιατί η κυβέρνηση θα τους χτυπήσει ώριμα δικαιώματα με ξαφνικό νομοσχέδιο. Όπως είπε, αυτό ώθησε αρκετούς εργαζόμενους στο Δημόσιο σε στάση ξένη με τα συμφέροντά τους, να θέλουν να το κάνουν κι άλλοι να το κάνουν σε βάρος των συμφερόντων τους, χάνοντας δικαιώματα που θα μπορούσαν να απολαύσουν αν ολοκλήρωναν παραμονή στην εργασία τους.

Τόνισε ότι ως το 2013
δεν θίγεται όχι μόνο αυτός που θεμελιώνει δικαίωμα τότε, αλλά δεν χάνει καν το δικαίωμά του εκείνος που επιλέγει να παραμείνει στην υπηρεσία του. «Η ΕΕ θα μας δώσει την τριετία που ζητάμε. Το είπαμε 50 φορές και μάλιστα χθες διαβεβαιώσαμε και πάλι. Και σήμερα το πρωί στα κανάλια κάποιοι έλεγαν το μακρύ τους και το κοντό τους. Είναι ψεύδη σε βάρος των συμφερόντων των εργαζόμενων», ανέφερε ο υπουργός.

Η πρόταση νόμου

Από την Επιτροπή πάντως απορρίφθηκε η πρόταση νόμου του ΚΚΕ «για τις εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στη βάση της αρχής της πλήρους και σταθερής δουλειάς για όλους με δικαιώματα», η οποία προτείνει - μεταξύ άλλων- μονιμοποίηση των συμβασιούχων ορισμένου και αορίστου χρόνου και των συνδεόμενων με συμβάσεις έργου που υποκρύπτουν σχέση εξαρτημένης εργασίας, κατάργηση των προγραμμάτων στέϊτζ και των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε ότι δεν συμφωνεί καθόλου με την προσέγγιση του ΚΚΕ για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, επικροτώντας σε όλα τα σημεία της την εισήγηση εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ της βουλευτού Όλγας Ρεντάρη επί της πρότασης νόμου, η οποία τόνισε ότι μέριμνά μας είναι η ρύθμιση, αλλά όχι η κατάργηση των ευέλικτων μορφών εργασίας.

Χαρακτήρισε «υπερβολή και εκτός κοινωνίας» την πρόταση του ΚΚΕ, επικαλούμενος εκείνα που ισχύουν στις πραγματικές συνθήκες εργασίας: ότι πολλοί εργαζόμενοι επιθυμούν να εργάζονται μερικώς, αλλά και πως επιχειρήσεις όπως εκείνες στο χώρο της εστίασης (που είναι οι περισσότερες στην Ελλάδα) έχουν ανάγκη τους εργαζόμενους μόνο δυο ή τρεις ημέρες, το Σάββατο, ή το βράδυ.

ΝΔ: Τροπολογία για μοριοδότηση

Ο εισηγητής της ΝΔ,πρώην υφυπουργός Εργασίας, Γ. Κοντογιάννης, τόνισε ότι δεν είναι ρεαλιστικές τις προτάσεις του ΚΚΕ, αναφέροντας ότι την ευαισθησία του ΚΚΕ κανείς δεν αμφισβητεί, αλλά κανείς να μην αμφισβητεί και τη δική μας. Ο κ. Κοντογιάννης ανακοίνωσε ότι η ΝΔ θα καταθέσει τροπολογία με την οποία θα ζητεί την επαναφορά της διάταξης που δίνει 50% μοριοδότηση των εργαζομένων με στέιτζ στο Δημόσιο.

Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κ. Βελόπουλος, ανέφερε ότι η πρόταση νόμου του ΚΚΕ κινείται σε φαντασιακό επίπεδο και αναρωτήθηκε πως μπορεί να υπάρξουν επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας στη χώρα μας, όταν υπάρχει ένα κόμμα που μιλά συνέχεια για το κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.

Εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, Μ. Κριτσωτάκης, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία και πρακτική και δήλωσε πως θα ψήφιζε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ μόνο επί της αρχής, με διαφορές στα άρθρα.

Παίρνοντας τον λόγο, ο πρώην υφυπουργός Γ. Γιακουμάτος αναφέρθηκε στο θέμα των απασχολούμενων με προγράμματα στέιτζ για να πει πως πρέπει να αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιοσύνη. «Δεν φταίνε οι άνθρωποι αυτοί, φταίει η πολιτική. Αν ευθύνεται ο Γιακουμάτος που έβαλε τα στεϊτζ να τον πας εισαγγελέα. Δεν θα πάνε όμως στην ανεργία και το πυρ το εξώτερο τα παιδιά μας», είπε.

Ανέφερε επίσης ότι δικάστηκε υπόθεση συμβασιούχου στέιτζ στο ΙΚΑ και το δικαστήριο είπε: «Να ξαναπάς στη θέση σου. Κακώς σε διώξανε».«Σας περιμένουν πολλές γιορτές σιγά -σιγά. Έρχεται και σούβλα», είπε προς τον υπουργό και πρόσθεσε: «Δίνετε το δικαίωμα στο δικαστή να είναι κοινωνικά πιο ευαίσθητος από τον πολιτικό. Να γιατί απαξιώνεται η πολιτική ζωή».


Άρθρο: http://www.nooz.gr/economy/sto-12-i-anergia-kalpazei-i-elastiki-ergasia

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ο δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ" ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ

Σταθμός στο ταξίδι μιας «αόρατης» γενιάς

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=529232
Σταθμός στο ταξίδι μιας «αόρατης» γενιάς
Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/03/2010

Της Αγγελίνας Χατζοπούλου

Αμφίβολο είναι αν ανάμεσα στη βαθιά οικονομική κρίση, την άνοδο των spreads, την αρπαγή του 13ου και 14ου μισθού, την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τα διάσημα διαζύγια και τις προσωπικές στιγμές των στάρλετ (πτυχές της ίδιας ελληνικής πραγματικότητας) θυμάται πια κανείς τους stagaires.

«Μαθησιακή εμπειρία» που έφτασε μέχρι και τα 5 χρόνια δουλειάς μέσω αλλεπάλληλων ανανεώσεων στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με μισθό - πλαφόν των 400 και 500 ευρώ, χωρίς επιδόματα, χωρίς ένσημα, με δικαίωμα άδειας μόνο άνευ αποδοχών, χωρίς δικαίωμα συνδικαλισμού.

Νέοι και νέες που με συμβάσεις - φενάκη ένιωσαν για λίγο μόνο ότι ανήκουν σε ένα εργασιακό περιβάλλον, ότι μπορούν να προσφέρουν και ότι μπορούν να ζήσουν λίγο πιο αυτόβουλα διαχειριζόμενοι τον πενιχρό μισθό τους. «Παιδιά» που τα περισσότερα ζουν ακόμη στο παιδικό τους δωμάτιο και λογοδοτούν καθημερινά στους γονείς τους, αφού συνεχίζουν να είναι οι τροφοί τους - τι και αν είναι γύρω στα τριάντα, τι και να έχουν πτυχία ανώτατης σχολής, τι και αν κάθε βράδυ ονειρεύονται μια αυτόνομη ζωή.

Η πικρή αλήθεια είναι πως ήταν απεγνωσμένοι άνεργοι, έγιναν δέσμιοι προεκλογικών ρουσφετιών οι περισσότεροι με ένα πικρό ευχαριστώ στα χείλη, πήραν τη θέση τους σιωπηλά σε ένα γραφείο, τους αντιμετώπισαν σαν τους είλωτες της Δημόσιας Διοίκησης και μετά ξαναγύρισαν στην ανεργία.

Ένα ταξίδι σιωπηλό, με καταπιεσμένη οργή. Ανάμεικτα συναισθήματα δουλικής υποχρέωσης, ανασφάλειας, αλλά και ένα άδικο να τους πνίγει καθημερινά, όταν ο προϊστάμενος δεν αναφερόταν σε αυτούς με το όνομά τους αλλά σαν «stage» και τους ζητούσε να πάνε να του πληρώσουν τους λογαριασμούς.

Ναι, οι stagiaires μαθήτευσαν στο να κάνουν υπομονή και κοιτούσαν αλλού όταν οι «ψηλότεροι» σε ιεραρχία συμβασιούχοι (γιατί είναι ουτοπία η αλληλεγγύη ανάμεσα στους επισφαλώς εργαζόμενους) σιγοψιθύριζαν: «Τι μας τους φέρανε αυτούς; Έχει γεμίσει ο τόπος από δαύτους» Κατεβασμένα βλέμματα, φόβος και 35.000 αδύναμοι νέοι άνθρωποι που νόμιζαν ότι πρέπει να δουλεύουν απαρατήρητοι για να λάβουν στο τέλος κάποια μόρια και μια καλή αναφορά στο φύλλο αξιολόγησης του ΟΑΕΔ ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο - και πάλι όμως αναντίστοιχο προς αυτό που προσδοκούν.

35.000 στην πλειοψηφία τους γυναίκες, στην πιο παραγωγική τους φάση, θα έχουν ξανά στο πορτοφόλι τους μέχρι το τέλος του 2010 κάρτα ανεργίας. Ο κύκλος των stage έκλεισε αλλά εμείς, που το ζήσαμε, οφείλουμε να πούμε πως ήταν η χειρότερη μορφή εργασιακής εκμετάλλευσης που έχει μέχρι τώρα εφαρμόσει το κράτος. Με τις ευθύνες να βαραίνουν αποκλειστικά και μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα, που χωρίς καμία πρόθεση να παραγάγουν πολιτική, έκοψαν και μοίρασαν τα ιμάτιά μας πάνω στο τραπέζι της ελπίδας για εργασία.

Οι άνθρωποι αυτοί αποχαιρετώντας τα χρόνια εργασίας τους και τις θέσεις τους - θέσεις πάγιες και διαρκείς τις περισσότερες φορές του Δημοσίου- βγαίνουν ξανά στην αγορά εργασίας (ιδιωτική μόνο) με ένα επιπλέον μειονέκτημα: ό,τι δουλειά και αν ψάξουν θα είναι με τους ίδιους ή και ειδεχθέστερους όρους και ό,τι αλληλεγγύη είχε αναπτυχθεί μεταξύ τους, ό,τι και αν συνειδητοποίησαν μέσα από τον αγώνα τους θα ξεχαστεί από την απροσπέλαστη ανάγκη για επιβίωση.

Μετά από καιρό η περίπτωση των stage θα είναι μια απλή αναφορά στις μορφές επισφάλειας που πέρασαν από τον τόπο μας, όμως όλοι / όλες εμείς θα εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε χαμένοι μέσα στις πολλές όψεις της ελληνικής πραγματικότητας. Άλλοι (γυναίκες) θα έχουν μεταφέρει την τύχη τους από το πατρικό τους στο σπίτι του ανδρός τους, άλλοι θα κυνηγούν ακόμη τις προκηρύξεις του ΑΣΕΠ, άλλοι θα δουλεύουν σαν ενοικιαζόμενοι ή αδήλωτοι στον ιδιωτικό τομέα, άλλοι θα περιμένουν ακόμη το θαύμα από τον ντόπιο βουλευτή - και όμως όλοι / όλες ασυναίσθητα θα είναι οι τροχοί του ίδιου αμαξώματος- μιας ολόκληρης γενιάς που αόρατα περνά από πόστο σε πόστο, που ποτέ δεν έχει τα «απαραίτητα προσόντα», που ονειρεύεται κρυφά, που γελά με περιορισμένη διάρκεια, που ελπίζει σε Μεσσίες και που φοβάται να αντιδράσει σε όσους ορίζουν την τύχη της.

Δυστυχώς αποτύχαμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τους σωτήρες, αποτύχαμε να αποδείξουμε στο επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα πόσο κατώτερο των περιστάσεων είναι και πιο πολύ απ’ όλα αποτύχαμε να κάνουμε την προσωπική μας εργασιακή εξέγερση σε μια περίοδο που ο αέρας φυσά ευνοϊκά για ανατροπές.

Πτυχιούχος Διεθνών Σχέσεων

ΜΑ Επικοινωνίας

Εργαζόμενη 30 μήνες σε Stage

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ STAGE ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ!!!

Στην κατεύθυνση της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων πραγματοποιήθηκε και η χτεσινή συμβολική κατάληψη στο δημαρχείο, με πρωτοβουλία της «Αγωνιστικής Ενότητας Εργαζομένων» Δήμου Περιστερίου, της δημοτικής παράταξης ΠΑΣΥ και των ταξικών δυνάμεων.
Με τη συμβολική κατάληψη κατήγγειλαν τη δημοτική αρχή που επιχείρησε να τρομοκρατήσει τους πάνω από 150 εργαζόμενους με stage που απασχολεί. Οπως καταγγέλλει η «Αγωνιστική Ενότητα Εργαζομένων» σε ανακοίνωσή της, «μετά από αίτηση που κατέθεσαν οι εργαζόμενοι στην υπηρεσία οικονομικών του δήμου σχετικά με τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων τους και των ενσήμων τους, η δημοτική αρχή μέσω υπηρεσιακών παραγόντων (...) με την απειλή της καταγγελίας των συμβάσεών τους και της διακοπής της εργασίας, ζήτησε από τους εργαζόμενους να ανακαλέσουν την αίτησή τους και να δηλώσουν εγγράφως ότι δεν έχουν καμία οικονομική απαίτηση από το δήμο».

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=5548296&publDate=13/3/2010

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010


GRIECHENLAND

In Athen stellt jede Partei ihre Günstlinge ein

(100)
VON FLORIAN HASSEL








27. Februar 2010, 11:37 Uhr

Nur wenn Griechenland seinen aufgeblasenen und in vielen Fällen korrupten Staatsapparat verkleinert, kann es seine zerrütteten Finanzen sanieren. Doch wie glaubwürdig ist das Versprechen der Regierung, Stellen zu streichen? Vor kurzem hat sie noch eifrig weitere Staatsdiener angeheuert.

Es waren nur wenige Wochen bis zum Wahltag, als Setas Yanis eine Anweisung von der Spitze des griechischen Finanzministeriums erhielt. Im Eilverfahren seien mehr als 100 neue Beamte einzustellen. Die Namen bekamen Yanis und seine Kollegen des Rechnungshofes – in Griechenland dem Finanzminister unterstellt – gleich mitgeliefert. Die neuen Beamten wurden angeheuert: rechtzeitig, um bei der Wahl am 4. Oktober 2009 ihr Kreuz bei der zu diesem Zeitpunkt regierenden Partei Neue Demokratie machen zu können. In ganz Griechenland stellten die Regierenden in den Monaten vor der Wahl fast 30.000 neue Beamte ein. „So machen es alle Parteien – seit Jahrzehnten“, sagt Yanis, ein kräftiger Mann mit leuchtenden grünen Augen hinter der Metallbrille.

Es gibt keine genauen Zahlen, wie viele Beamte, Zeitarbeiter und Angestellte verlustbringender Staatsunternehmen Griechenland bezahlt. Fest steht, dass es immer mehr geworden sind – und dass Griechenland sich diesen Apparat nicht leisten kann, wenn es seine zerrütteten Staatsfinanzen sanieren will. Der Internationalen Arbeitsorganisation (ILO) zufolge ist die Zahl griechischer Staatsdiener seit 1999 von 861.000 bis 2008 auf 1.022.100 gewachsen. Fast jeder vierte arbeitende Grieche steht im Dienst des Staates. In Deutschland ist es jeder siebte.

Stephanos Manos hat das System von mehreren Seiten kennengelernt: als Direktor einer Lebensmittelkette, als Parlamentarier und als Minister für öffentliche Arbeiten, als Industrie- und auch als Finanzminister. Seit einigen Jahren ist er Politiker im Ruhestand. „Die griechische Bürokratie und die Staatsfirmen sind vielerorts grotesk überbesetzt und ineffizient. Das gilt von der Zentralbank bis zu Stromunternehmen“, sagt Manos in seinem Haus im Athener Nobelvorort Ekali, das mit Kamin und holzgetäfelter Bibliothek an einen englischen Landsitz erinnert.

Bei der staatlichen Eisenbahn OSE etwa ist zwar die Mitarbeiterzahl seit 2004 von 9200 auf 7000 gesunken – doch die Personalkosten sind wegen schnell gestiegener Löhne und Rentenverpflichtungen von 240 auf 440 Millionen Euro explodiert. Mittlerweile ist die Bahn mit 9,5 Milliarden Euro verschuldet – das entspricht vier Prozent der Wirtschaftsleistung Griechenlands. Auch Andreas Andrianopoulos, ein Veteran der griechischen Politik, hat in seiner Karriere allerlei Absurdes erlebt. „Im Norden Griechenlands gab es im 19. Jahrhundert den Copais-See. Der See ist lange ausgetrocknet. Die Behörde für ihn haben wir heute noch“, sagt der frühere Parlamentarier und Minister.

MEHR BILDER

Aufregung um ein "Focus"-Titelbild

Griechen legen ihr Land lahm

Dass Griechenland immer mehr Staatsdiener angesammelt hat, liegt an den Traditionen eines jahrhundertelang durch persönliche Bindungen geprägten Klientelstaats und am politischen System. Seit 1974 ein repressives Militärregime zusammenbrach, wechseln sich zwei Parteien ab: die konservativen Neue Demokraten und die Sozialisten der PASOK (Panhellenische Sozialistische Bewegung). Beide kämpfen nicht nur gegeneinander, sondern auch gegen Konkurrenten innerhalb der eigenen Partei.

Im Wahlkampf gibt es in jedem Wahlkreis nicht einen Kandidaten jeder Partei, sondern mehrere. Die Griechen machen bei ihren Favoriten ihr Kreuz. „Dafür will der Wähler eine Gegenleistung: etwa einen Job im Staatsdienst“, erklärt Andrianopoulos. „Also stellen diejenigen, deren Partei gerade an der Macht ist, neue Beamte ein. Kommt die andere Partei an die Macht, kann sie diese Beamten nicht nur nicht entlassen, sondern stellt selbst neue Beamte ein.“

Auch für viele junge Griechen ist der Staatsdienst höchstes Ziel. „Die Bezahlung ist ordentlich, du hast viele Privilegien und arbeitest nur bis zwei Uhr mittags“, fasst der 26 Jahre alte Ermis Katsampanis die Einstellung vieler Altersgenossen zusammen. Sonderleistungen für griechische Staatsdiener – der Organisation für wirtschaftliche Entwicklung OECD zufolge mehr als 200 an der Zahl – reichen von Boni für echte oder erfundene Sonderschichten bis zu Freiflügen, einer gemessen an geringer Produktivität großzügigen Entlohnung und ebensolchen Rentenleistungen.

Sozialisten und Konservative bliesen den Staat gleichermaßen auf. Überbesetzung an der einen Stelle schließt nicht aus, dass anderswo Staatsdiener fehlen. Christos Papanastasis ist Vize-Chefpfleger im Krankenhaus am Omonia-Platz im Zentrum von Athen. 110 Krankenschwestern und Pfleger arbeiten oft sechs Tage in der Woche; manchmal zwei oder drei Schichten hintereinander. „Wir brauchen mindestens 40 zusätzliche Krankenschwestern und Pfleger“, sagt Papanastasis. Wegen des Personalmangels ist ein OP seit Jahren ebenso geschlossen wie eine Abteilung für Herzkranke.

Trotz allen Sparens will Finanzminister Papakonstantinou Geld für „dringend benötigte Krankenschwestern und Lehrer“ bereitstellen. Die Tücke steckt im Detail: Schon bei früheren Sparrunden waren Lehrer vom generellen Einstellungsstopp ausgenommen. Deshalb stellten Griechenlands Bildungsbürokraten „Lehrer vordergründig für den Unterricht ein – und kommandierten sie in die Verwaltung ab“, schildert Dimitris Peppes von der Gewerkschaft für Lehrer weiterführender Schulen. „Im Erziehungsministerium etwa sind 1100 Männer und Frauen – 60 Prozent aller Ministeriumsbeamten – eigentlich als Lehrer eingestellt.“


Umetikettierte Lehrer sind nicht der einzige Trick des griechischen Staatsapparates. Bei der staatlichen Bauernpensionskasse ist an diesem Februarnachmittag längst Feierabend. Neben dem Getränkeautomaten teilen sich zwei Frauen und ein Mann Kaffee und Zigaretten. Dina Rovithaki, 40, Christina Fakos, 30 und der 43 Jahre alte Fountoulis Lykourgos kennen sich seit viereinhalb Jahren. Jetzt wollen sie den Staat mit einer Klage zwingen, sie endlich einzustellen.

Rovithaki fand als geschiedene Mutter zweier Kinder lange keinen Job: Arbeitgeber scheuten die höheren Kosten und strengen Arbeitsschutzbestimmungen. Jahrelang schlug sich Rovithaki als Kellnerin in Nachtclubs durch. Fakos halfen auch zwei Diplome in Soziologie und Betriebswirtschaft und ein Masterabschluss nicht, einen Job zu finden. „Wenn ich überhaupt zum Vorstellungsgespräch vorgeladen wurde, sollte ich unterschreiben, dass ich niemals heiraten oder Kinder bekommen würde.“ Auch der studierte Volkswirt Fountoulis fand nur Arbeit als Verkäufer.

Im Herbst 2005 trafen sich die drei bei der Bauernpensionskasse – in einem von der EU bezahlten Praktikantenprogramm. Die angeblichen Praktikanten erledigten dieselbe Verwaltungsarbeit wie die Mitarbeiter mit festem Job, für 25 Euro am Tag, ohne Urlaub oder Lohn im Krankheitsfall. Seit Auslaufen des Programms bezahlt die Pensionskasse Rovithaki, Fakos und Lykourgos, allerdings nur mit befristeten Verträgen. „Von 700 Mitarbeitern der Bauernpensionskasse sind 283 angebliche Praktikanten“, sagt Rovithaki. Ähnliche Scheinpraktikanten und Zeitkräfte gibt es auch in vielen anderen Dienststellen. Finanzminister George Papakonstantinou bezifferte sie gegenüber der „Welt am Sonntag“ auf mehr als 100.000.

Dauerpraktikantin Rovithaki und ihren Kollegen ist klar, dass nicht nur ihre Chancen auf Daueranstellung im Staatsdienst eines fast bankrotten Landes schlecht stehen. „Die Regierung wird uns als erste opfern, damit sie gegenüber der EU behaupten kann, dass sie die Zahl der Beamten kürzt. Dabei wird es nur uns treffen – die Schwächsten ohne Rechte.“ In der Tat sagt Finanzminister Papakonstantinou der „Welt am Sonntag“: „Wir werden 2010 bis zu einem Drittel von 100.000 Zeitverträgen beenden.“




Als weitere Sparmaßnahme will Papakonstantinou allen Beamten das Gehalt kürzen, um vier Prozent im Durchschnitt. Außer für Lehrer und Krankenschwestern gilt in diesem Jahr ein Einstellungsstopp. Ab 2011 soll für fünf in Pension gehende Beamte nur ein neuer eingestellt werden. Kenner des Systems wie die Ex-Minister Manos und Andrianopoulos bezweifeln, dass solche Maßnahmen ausreichen, um die Staatsfinanzen zu sanieren. „Wir haben in den letzten Jahrzehnten oft von Einstellungsstopps gehört“, sagt Manos. „Sie wurden immer aufgehoben oder umgangen.“Dabei kostet die Bürokratie, im internationalen Vergleich ebenso riesig wie ineffizient, Athen schon jetzt gut die Hälfte des Staatshaushalts – und das, bevor steigende Rentnerzahlen in kommenden Jahren die Ausgaben weiter in die Höhe treiben. Die wuchernde Bürokratie frisst nicht nur jeden finanziellen Spielraum des Staates auf: Sie verhindert auch das Gedeihen der privaten Wirtschaft.

Vassilis Masselos, 43, residiert mit seiner Firma Nota im alten Geschäftsviertel von Athen. Das Vier-Etagen-Haus ist ein schmuckloser Betonbau, wie so viele in der Athener Innenstadt. Aber vom Dach hat Unternehmer Masselos freien Blick auf die Akropolis. Masselos’ Eltern haben Nota Anfang der 60er-Jahre aufgebaut: als Produzenten luxuriöser Frauendessous und Freizeitkleider, mit heute immerhin 16 eigenen Geschäften in Griechenland.

„Das Geschäft ist immer schwieriger geworden – vor allem wegen der überbordenden Bürokratie, die Geschäftsleuten die Luft nimmt“, sagt Masselos. Löhne und Gehälter seien in Griechenland schneller gewachsen als die Produktivität; dazu seien die Arbeitsschutzgesetze extrem rigide. „Früher hatten wir unsere gesamte Produktion in Griechenland – heute nur noch Design, Verwaltung und die Shops. Alle Arbeitsplätze der Produktion mussten wir nach Ungarn verlagern – sonst hätten uns die Kosten in Griechenland das Genick gebrochen


Masselos ist mit seiner Erfahrung nicht allein. Im neuen Geschäftsklima-Index 2010 („Doing Business 2010“) stuft die Weltbank Griechenland von 183 Ländern auf Platz 109 ein. In der Kategorie „Eröffnung eines neuen Geschäftes“ oder beim Arbeitsrecht kommt Griechenland nicht einmal unter die ersten 140. Während Unternehmer in vorbildlichen Ländern wie Dänemark oder Neuseeland eine schlichte Prozedur durchlaufen und ein Geschäft innerhalb eines Tages anmelden können, brauchen sie in Griechenland 15 Papiere von ebenso vielen Behörden: Papierkrieg, der der Weltbank zufolge 19 Tage in Anspruch nimmt – und Unternehmer halten diese Angaben noch für weit untertrieben.

Denn die Weltbank erfasst nur offizielle Prozeduren und die legale Wirtschaft. Der Umfang der Schattenwirtschaft umfasst je nach Schätzung 25 bis 40 Prozent der gesamten griechischen Wirtschaft. Möglich ist das durch massenhafte Steuerhinterziehung und ebenso weit verbreitete Korruption. Etliche griechische Beamte kassieren nicht nur vom Staat, sondern ein zweites Mal auch unterm Tisch. Viele Beamte verlangen selbst für Routineleistungen der Verwaltung Schmiergeld: von der Baugenehmigung über die Firmeneröffnung bis zum neuen Fahrzeugschein. Die griechische Abteilung von Transparency International (TI) befragt jedes Jahr 6000 Bürger. Das erschreckende Ergebnis: Knapp ein Fünftel zahlt Bestechungsgeld.

TI-Chef Konstantin Bakouris, ein vornehmer Herr mit gefaltetem Einstecktuch in der Brusttasche, hat jahrzehntelang für große US-Unternehmen in der Schweiz und Deutschland gearbeitet. „Die griechische Wirtschaft fällt jedes Jahr weiter zurück, die Korruption steigt von Jahr zu Jahr“, stellt er fest. „Dabei erfassen wir bei unserer Umfrage und der darauf folgenden Hochrechnung nur die kleine Korruption unter Beteiligung von Privatleuten. Die große Korruption auf Staats- oder Unternehmensebene wird von uns gar nicht erfasst.“ Schon die „kleine Korruption“ ist freilich beachtlich: Das durchschnittliche Bestechungsgeld macht laut TI über 1350 Euro aus.


Es kann aber auch wesentlich mehr sein – beispielsweise, wenn der Steuerbeamte zur Betriebsprüfung kommt. Nota-Chef Masselos beschloss 2007, alte Ware vergangener Kollektionen zu vernichten. Abzuschreibender Wert: 75.000 Euro. Der Beschluss wurde, wie die Bestimmungen vorsehen, schriftlich festgehalten, ein offizieller Lieferschein an die Müllabfuhr von Athen ausgestellt. Doch der Steuerbeamte, der vor ein paar Monaten zur Betriebsprüfung anrückte, forderte auch einen Stempel der Stadt, der die Aufnahme des Textilmülls bestätigte. „Ein solcher Stempel ist in keinem Gesetz, keinem Erlass vorgeschrieben“, sagt Masselos. „Es geht schlicht um Bestechungsgeld für den Steuerbescheid – doch Bestechung lehne ich ab. Wenn ich mit meinem Einspruch keinen Erfolg habe, soll ich nur wegen dieses absurden Vorfalls 40.000 Euro Steuern und Strafen nachzahlen.“

Nicht nur die hohe Zahl an Vorschriften, Behörden und Beamten ermuntert die griechische Korruption. Christos Papanastasis etwa, der Vize-Chefpfleger im Krankenhaus am Omonia-Platz, verdient trotz 23 Dienstjahren und seiner leitenden Position einschließlich aller Zulagen nur 1600 Euro. Vergleichsweise geringe Gehälter „zwingen viele Beamte zu Korruption“, sagt sogar Bakouris von Transparency International.

Bereits heute gehören Krankenhäuser zu den korruptesten Bereichen der griechischen Staates: Schon für die Aufnahme ist oft Bestechungsgeld erforderlich, auch Operationen oder Geburten kosten den Patienten extra – bis zu mehreren Tausend Euro. „Anstatt wenige Staatsdiener gut zu bezahlen, werden in Griechenland viele Beamte schlecht bezahlt“, sagt TI-Chef Bakouris. „Wenn die Regierung jetzt pauschal Beamtengehälter senkt, statt endlich Leute zu entlassen, verstärkt sie die Korruption nur.“

Auch Ex-Finanzminister Manos hält ein Durchgreifen im Staatsapparat für unverzichtbar, wenn Griechenland seine Probleme lösen will. „Solange die Regierung nicht zugibt, dass wir viel zu viele Staatsdiener haben und etliche entlassen müssen, ist von echten Reformen keine Rede“, sagt Manos. Dafür aber ist ein Tabubruch erforderlich, vor dem Politiker nicht nur in Griechenland zurückschrecken. „Der Lackmustest der neuen Regierung wird, ob sie die in der Verfassung verankerte Unkündbarkeit von Beamten abschafft und mit Entlassungen beginnt“, sagt der Wirtschaftsjournalist Takis Michas.

Doch an Entlassungen von Beamten traut sich die seit Oktober amtierende Regierung nicht einmal rhetorisch heran. Wer wissen will, warum, kann zu Giannis Panagopoulos gehen. Oder auch zu Ilias Iliopoulos. Beide sind Führer der beiden größten Gewerkschaften Griechenlands. Seit Wochen organisieren sie ihre Mitglieder zu Proteststreiks gegen geplante Sparmaßnahmen, zuletzt beim Generalstreik am vergangenen Mittwoch. Dabei ist von Entlassungen noch gar keine Rede – nur von Gehaltskürzungen für alle.

Ilias Iliopoulos ist Generalsekretär der Beamtengewerkschaft Adedy mit einer halben Million Mitglieder. Links neben seinem Schreibtisch fällt der Blick durchs Fenster auf eine prächtige Kirche, rechts auf ein Plakat mit dem Aufruf zum Generalstreik am 24. Februar. Es zeigt einen Arbeiter mit einem schweren Stein auf dem Rücken und den Slogan „Werden die Arbeiter wieder die Zeche zahlen?“.

Iliopoulos, ein eleganter Mann im schwarzen Rollkragenpullover, hält Zahlen über einen aufgeblasenen öffentlichen Sektor „für ein Märchen. Diejenigen, die solche Behauptungen in die Welt setzen, sind Spekulanten und Profiteure, die Griechenland über die Klippe drücken wollen“. Die sitzen in Iliopoulos’ Welt vor allem in den USA, aber auch die EU trägt für ihn Mitschuld am griechischen Finanzelend: weil sie die griechischen Grenzen zum Erzfeind Türkei nicht als EU-Außengrenze verteidige und Athen so zum Kauf teurer, den Staatshaushalt ruinierender Waffen zwinge. Schlicht ist Iliopoulos’ Rezept für den Weg aus der Krise: Profiteuren und Spekulanten inner- und außerhalb Griechenlands das Handwerk legen und einen Maximalverdienst von 3000 Euro für alle Griechen festlegen.

Giannis Panagopoulos ist Vorsitzender der Gewerkschaft GSEE – mit einer Million Mitgliedern sowohl aus der Privatwirtschaft wie aus Staatsunternehmen Griechenlands größte Gewerkschaft. Panagopoulos ist nicht nur Gewerkschaftsboss, sondern auch Vorstandsmitglied der nun wieder regierenden Sozialisten. Vor allem unter seinem ebenso charismatischen wie populistischen Führer Andreas Papandreou, dem Vater des heutigen Regierungschefs, trommelten die griechischen Sozialisten gegen ausländische Verschwörer – ein unseliges, von vielen Griechen bis heute gepflegtes Erbe.

Und so sieht auch Panagopoulos nicht die Griechen selbst, sondern „Wirtschaftsspekulanten und Profiteure“ als Hauptverantwortliche der Krise. Jede Regierung in Europa, jede amerikanische Großbank habe doch gewusst, dass das Loch im Haushalt größer war als zugegeben, „und sie haben uns trotzdem Geld geliehen“. Von Entlassungen hält der Gewerkschaftsboss nichts; auch ein höheres Rentenalter wäre höchstens für „ein paar Bürokraten oder Polizisten sinnvoll“.

Griechenland brauche keine Sparmaßnahmen, wie sie jetzt etwa die EU von Athen fordere und die Krise noch verschärften, sondern „neue Investitionen für Produktion und Entwicklung“. So hätten es ja die Sozialisten auch im Wahlkampf versprochen. „Jetzt treten sie unter dem Druck internationaler Spekulanten den Rückzug an.“ Panagopoulos’ kann den Widerstand gegen den Sparkurs nicht nur mit Streiks organisieren – er macht schließlich auch als Mitglied im Parteivorstand der Sozialisten Politik.

In der vergangenen Woche legten Panagopoulos und Iliopoulos zusammen mit Tausenden weiteren Staatsdienern Athen mit einem Generalstreik lahm, zum zweiten Mal innerhalb von zwei Wochen. Auch Setas Yanis, der Beamte des Rechnungshofes, der im Wahlkampf den Befehl zur Einstellung neuer Beamte bekam, hat zusammen mit Kollegen gegen die Sparvorschläge seines Vorgesetzten, des Finanzministers, gestreikt. Von seinen 52 Jahren hat er die Hälfte im Dienst des Rechnungshofes verbracht und sich zu einem Gehalt von immerhin 2200 Euro emporgedient. Mehr als die Hälfte davon braucht er, um einen Kredit abzuzahlen, mit dem er vor zehn Jahren sein Haus gekauft hat. „Uns soll ja nicht nur das Gehalt, sondern auch die Zuschläge gekürzt werden. Dann kann ich den Kredit nicht mehr bedienen. Ich verliere entweder mein Haus an die Bank, oder ich muss hungern.“ Im gleichen Atemzug gibt Yanis freilich zu: „So wie bisher kann es in Griechenland nicht weitergehen. Manche Abteilungen sind drei- bis vierfach überbesetzt.“

Ähnlich zerrissen sind viele Griechen. Wird in Umfragen nach konkreten Sparmaßnahmen gefragt – etwa nach höheren Benzinsteuern oder einem höheren Rentenalter – ist die Mehrheit dagegen. Gleichzeitig ist die Unterstützung für Streikende in Griechenland geringer, als Fernsehbilder über geschlossene U-Bahnen und protestierende Beamte suggerieren.

In Athen nahmen am ersten Generalstreik am 10. Februar gerade einmal 6000 Streikende teil, am Mittwoch vergangener Woche waren es 20.000. Das ist nicht wenig, aber es ist auch kein Volksaufstand. Schon Anfang des Jahres fiel ein drei Wochen dauernder Streik mit Straßenblockaden griechischer Bauern nach drei Wochen in sich zusammen – erstmals gab die Regierung den Forderungen der Streikenden nicht nach. Einer Umfrage der Zeitung „Ethnos“ zufolge sind 76 Prozent der Griechen gegen Streiks, solange die Wirtschaftskrise nicht beendet ist.

Ilias Capodistrias sitzt am Syntagma-Platz im Zentrum von Athen, dem Schauplatz aller großen Streikkundgebungen. Capodistrias ist Seemann und hat sein Leben lang die Sozialisten gewählt. Längst reicht die Krise bis in seine Familie hinein. Sohn Theodor ist vor fünf Monaten von einer Möbelfabrik in Athen entlassen worden, eine neue Arbeit mitten in der Krise ist seither nicht in Sicht. „Ich bin links, aber ich bin gegen all diese Streiks. Mit denen schaden wir uns mitten in der Krise doch nur selbst“, sagt er. Dass die Regierung sparen will, hält er für richtig, auch wenn es wehtut. Und auch mit den Slogans über ausländische Spekulanten kann Capodistrias recht wenig anfangen. „Es wird Zeit, dass wir Griechen begreifen, dass wir selbst verantwortlich sind und für unsere Fehler zahlen müssen. Auch wenn das schmerzhaft für uns wird.“

ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ?

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

«Βροχή» οι καταγγελίες για αυθαιρεσίες της κυβέρνησης


ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ. Το άρθρο έχει συνταχθεί την Δευτέρα, 1 Μαρτίου, 2010 και έχει καταχώρηθεί στην κατηγορία ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

ΒΙΚΥ ΣΑΜΑΡΑ

Βροχή πέφτουν στη Ρηγίλλης και στη νεοσύστατη Γραμματεία Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος οι καταγγελίες πολιτών και ιδιαίτερα συμβασιούχων, για αυθαιρεσίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Τα περισσότερα περιστατικά αφορούν απασχολούμενους με προγράμματα Stage, οι οποίοι παραμένουν στη συντριπτική τους πλειονότητα απλήρωτοι από τις εθνικές εκλογές, και συμβασιούχους στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και κυρίως στα υπουργεία Εσωτερικών, Οικονομικών, Παιδείας και Πολιτισμού. Πρόκειται για συνολικά περίπου 20.000 άτομα, τα οποία βιώνουν την απόλυτη εργασιακή ανασφάλεια, καθώς δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει, ενώ την ίδια στιγμή πολλοί εξ αυτών καταγγέλλουν πως παρά τις δημόσιες δηλώσεις περί παγώματος των προσλήψεων και ειδικά των προσλήψεων με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει την πρακτική της πρόσληψης συμβασιούχων, προκηρύσσοντας νέες προσλήψεις.

Καθημερινά στη Γραμματεία Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος απευθύνονται περίπου 400 άτομα, τα οποία είτε θέλουν να καταγγείλουν κυβερνητικές αυθαιρεσίες είτε να συμβάλλουν με προτάσεις στη διαμόρφωση των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας και στην πορεία του κόμματος στη νέα εποχή. Για παράδειγμα, υπομνήματα για το μεταναστευτικό κατέθεσαν στη Ρηγίλλης ουκ ολίγοι πολίτες, κυρίως επιστήμονες με σχετική κατάρτιση, που υπέβαλαν μελέτες για την ευρωπαϊκή νομοθεσία γύρω από το θέμα.

Ο γραμματέας Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος Διονύσης Καραχάλιος απαντά προσωπικά σε κάθε πολίτη, εφόσον βεβαίως οι καταγγελίες του έχουν βάση, ξεκαθαρίζοντας πάντως πως η γραμματεία δεν κάνει… ρουσφέτια, καθώς αποστολή της είναι η υποστήριξη των δίκαιων αιτημάτων των πολιτών και όχι η διασφάλιση διορισμού ή η ανεύρεση εργασίας.

Η «Α» παρουσιάζει σήμερα ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα από τις αναφορές των πολιτών που φθάνουν σωρηδόν στα κεντρικά γραφεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τις οποίες η Ν.Δ. πρόκειται να φέρει και στη Βουλή, ζητώντας επίσημες απαντήσεις από αρμόδια χείλη.

Απλήρωτοι παραμένουν για παράδειγμα 5.000 απασχολούμενοι στο πρόγραμμα Stage που ξεκίνησε από τον ΟΑΕΔ το Σεπτέμβριο του 2009, παρόλο που καθημερινά εργάζονται πλήρες ωράριο και οι οποίοι απευθύνθηκαν στη Ρηγίλλης παραμονές των Χριστουγέννων, ζητώντας παρέμβαση της Ν.Δ. ώστε να λάβουν τα δεδουλευμένα.

Το γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν πληρωθεί κατήγγειλαν μέσα στο Φεβρουάριο και οι απασχολούμενοι με προγράμματα Stage του ΟΑΕΔ στο Νομό Μεσσηνίας, οι οποίοι σημειωτέον λαμβάνουν μισθό μόλις 400 ευρώ.

Την παρέμβαση της Ρηγίλλης έχουν ζητήσει και οι εργαζόμενοι στο Κέντρο Εξυπηρέτησης Αλλοδαπών του Δήμου Αθηναίων, ώστε η υπόθεσή τους να φθάσει και στη Βουλή. Το συμβούλιο εργαζομένων του ΚΕΑ έχει καταθέσει υπόμνημα στον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση, ζητώντας ίση μεταχείριση με τους συναδέλφους τους στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών, οι οποίοι απασχολούνται με καθεστώς σύμβασης από το 2001.

Σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε αυτή των στελεχών της Μονάδας Διοίκησης Έργου του Εθνικού Συστήματος Σύνδεσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης με την Απασχόληση (ΕΣΣΕΕΚΑ), τα παράπονα αφορούν στο γεγονός ότι από τις εκλογές μέχρι σήμερα ακόμη περιμένουν από τη νέα πολιτική ηγεσία την έγκριση για να προχωρήσει το έργο του προγράμματος δράσης που είχαν ετοιμάσει, αλλά και νέες κατευθύνσεις για να κάνουν τη δουλειά τους.

Η Γραμματεία Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος δέχεται τις καταγγελίες, αλλά και τις προτάσεις πολιτών στα τηλέφωνα 210-7418221, 210-4418222, 210-7418223 και 210-7418224, στο fax 210-7418275 και στο e mail koinonia@nd.gr.